17 Eylül 2012 Pazartesi

En İnsan An

En insan olduğu anlardan utanır mı insan, ne ayıp şey. Yere kıç üstü oturuverince ya da aşkı sevdayı ima edince, çocuklardan bahsedince utanılır mı hiç. Geleceğe atıfta bulunup hayal mayal kurunca... daha ne kadar insan olabilirsin halbuki. Korku işte, içgüdü. İnsan kendini korumaya odaklı, güçsüz olmaktan, daha doğrusu güçsüz görünmekten tırım tırım kaçıyor. Şahsen dehşete kapılıyorum kendi minikliğim karşısında. Ağzımdan çıkanları bir bir gerisingeri tıkmak istiyorum ağzıma. Çok lazımsa içinden hayal kur be kadın, içinden sev. Olmuyor işte. Ulan çocuklardan bahsedince utancından yerin dibine geçer mi insan be...

4 yorum:

  1. sevgili ayşec.,
    "kendimize koyduğumuz sınırlar, kurallar; kendimize biçtiğimiz roller" diyorum!

    YanıtlaSil
  2. iyi diyorsun, güzel diyorsun sevgili ezgi ama işte... çocukken her sorunun cevabı olan bir "işte..." derim sana.
    etrafta çok fazla acı ve bunca nefret varken benim utandığım şeye bak ama işte. çocuklar yani, hepi topu çocuklar. benim de olsa ya bir gün diye düşünmenin nesi ayıp. mutlu olmak istemenin nesi yanlış; mutluysa bunu söylemekten ne diye korkar ki insan. farkına varmadan üzülmüş, kırılmışım sanırım. kaybetmekten korkmayı öğrenmişim. iyi şeyler, güzel şeyler düşünmekten korkar olmuşum. ama en çok kırılmaktan korkuyorum sanırım. taş değilim ya elbet kırılabiliyormuşumdur hep ama bu kadar korktuğumu bilmiyordum. işin kötüsü herkes korkmaz mı bundan. elimizi kolumuzu bağlayan da bu.

    YanıtlaSil
  3. it's an opportunity to learn about yourself and you know that.

    i watched the rerun of today's romantic comedy on cnbc-e. it was really stupid. by the way, responsibility was not a 'solid' motivation. i haven't yet written a word. you see, i'm learning about myself.

    and another thing: drinking a certain amount of alcohol convinces you that nothing is nonsense.

    YanıtlaSil
  4. i had been reading about responsibility as you wrote the comment, wanted to tell you but i was too busy striving to finish the book for work.

    i'm learning about myself and it ends up somewhere between self-pity and self-hate (made up the latter).

    i'm at work. long day, still full of stress. drinking my second beer and totally agreeing with you. nothing is nonsense, i wish something was.

    YanıtlaSil