Bugünlerde kendimi isimsiz bir it gibi hissediyorum. Bir dala uzanmış da tutamaz, şarap koymuş da içemez, sevmiş ama söyleyemez gibi. Sözler içimde infilak ediyor, taşırmadan boyuyorum. Aslında bir konu var da söylemesi ayıp, sözleri kayıp. Eksik bir şey mi var? İçim ürperiyor, ya varsa. Yerini yadırgıyor sözlerim, büyüdükçe büyüyor içimde. Sarahaten söylesem tesiri yok, sussam gönül razı değil.
çok merak ediyorum, neden hayatta hiçbir şey kolay değil...
YanıtlaSilolayı bu sanırım.
YanıtlaSilabi seviyosan git konuş bence
YanıtlaSilkonuş diyorsun..
YanıtlaSilseviyosan diorum. en fazla ne olabilirki?
YanıtlaSilhislerimizin karşılıklı olmadığını öğrenebilirim.
YanıtlaSilyok abi en iyisi ölü taklidi yapmak, hiçbir şey yokmuş gibi davranmak temiz temiz.
sen bilirsin tabi. halinden tavrından gözlerinden bir şeyler belli olur derim ben.
YanıtlaSildur bir daha bakayım :)
YanıtlaSilbakmadığın ayıp.
YanıtlaSil