Kara elim değmedi bu kış. Yokuşun tepesindeki evimin büyük penceresinden(adeta bir Big Screen)tablo gibi izlemekle yetindim beyaz çatılarla ağaçları. Nasıl çocukluğunu yaşayamamış, sevdiğine varamamış insanlarınkine benzer bir hüzün çöreklendi yüreğime, anlatamam...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder