Sevgi ne acayip şey lan. Aşk değil de sevgi çok acayip. Hem kırılgan, hem direngen. Soyut isimlere verilen ilk örnek ama kütlesi var gibi. Hatta ayrı bir beden belki. Kendi iradesi var, gitmeyince gitmiyor, öylece duruyor. Çok güçlü, belki en güçlü şey ama gücü her şeyi çözmeye yetmiyor. Ayrılıyorsun mesela. Yıllarca elini tuttuğun adamın elini bir gün artık tutmaz oluyorsun, bırakıyorsun elini, olmuyor çünkü, birlikte türkü söyleyebilmek çok kıymetli ama eksik bir şeyler var. Fakat bu kendine ait bedeni olan arkadaş hiç oralı değil. Bir de tabure çekmiş altına, oturuyor. Git de denmez. E ama ne yapayım ben şimdi seni, nerelere kaldırıp saklayayım? Ne edeyim seninle? Güzelsin, ılıcacıksın, güçlüsün ama yetmiyor işte gücün bak. Sarılıp kalarak geçseydi keşke ömür. Gücün her şeye yetseydi, yetmiyorsa da hiç olmasaydın keşke. Kimse hiç üzülmeseydi. Varsın şiirler şarkılar hiç olmasın. Kalp ağrımasaydı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder