dün gece aldığım haberle bugün biraz daha soğudum yaşamaktan. yaşadığım yerde ve yaşadığım zamanda bulunmaktan. onur yaser can'dan 3,5 yıl sonra annesi de intihar etti. ana oğulun fotoğraflarına bakamıyorum bile. üniversite yıllarından yüzüne aşina olduğum kız kardeşin perişan yüzüne bakamıyorum. babanın yüzündeki acıyı taşımak kabil değil. canımız acımadan, yüreğimize ateş düşmeden, kahretmeden, lanet okumadan bir gün geçmeyecek mi bu ülkede? bu devlet kendinden başka hiçbir şey yüzünden dertlenmemize izin vermeyecek mi sahiden? aşktan sevdadan dertlenip ağlayamayacak mıyız artık? kendi derdimize düşüp kederlenemeyecek miyiz? bunca yanan yürek dağlanmaz mı bir süre sonra, nasıl acıyacak canımız? bu devletin elinde en başından beri kan vardı ama bu kadar kokuşmuş muydu?
böyle vicdansız, ahlaksız, adaletsiz devlet olmaz olsun.
çocukları öldüren, analarını da evlat acısıyla peşinden sürükleyen devlet olmaz olsun.
her allahın belası gün yüreğimizi dağlayan, bize aşk acısını bile çok gören devlet olmaz olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder