Üç Film Üç Bira

Aslında gün çok güzel başladı. 
İşsizliğin iyi bir yanını buldum: filmlerin sabah seansları. İşsiz fakat tam da parasız olmayınca tabi, yoksa ne filmi. Peki bütün 11 seansları mı tıklım tıkış olur? Bu nasıl bir katılım.
Sabahın 9'unda 10'unda kim evinden kalkıp Taksim'e gider ki Some Like It Hot'ı izleyeceğim diye?! Tek manyak ben değilmişim. 
Uykum bu kadar kıymetli, koltuğum en ön sırada olduğu halde gıkım çıkmadı. Öyle bir mutluluk. Hakkında uzun uzun yazarım diye düşündüm. İranlı yönetmeni evvelden bilmemek içime oturdu ama burası benim alanım, işte bu dönemi bu insanları biliyorum. Bu şarkılar, bu kıyafetler, bu göndermeler...hepsine vakıf ve hepsine aşığım. 
Çıkışta keyiften iki yana yayılan suratımı alıp Beyoğlu'nda dolaştırdım biraz. İkinci filme kadar vaktim vardı. Makul bir saate kadar kahvemi içip kitabımı okuyarak oyalandım. Sonra attım kendimi Fabrika'ya. Bir ellilik alayım, teşekkürler. Festival yoldaşım gelene kadar okumaya devam ettim. 
Kahve- Gerçekle Hayal Arasında diye bir filme gittik. İsrailli ve Filistinli öğrenci yönetmenlerin kahveden esinlendikleri kısa filmlerinden oluşuyor. Bazıları iyi, bazıları meh. Ben seçtiğim için çok da toz kondurmadım ama beklentilerim daha yüksekti. Gene de kondurmayacağım.
İkinci filmle üçüncü film arasında da bir bira molası. Bu sefer kitabımın yerini arkadaşım almış, aramıza patates kızartması da katılmış. Tuz alabilir miyiz?
Üçüncü film beni bitirdi. Hiç beklemiyordum. Fotoğrafta yaşlı insanlar var, demek ki ölecekler, ben de gene aptal aptal ağlayacağım diyordum en fazla. Ölümden beter koydu film. Beşinci mi onuncu mu dakikada asla yapmayacağım şeyi yapıp filmden çıkmak istedim. Görmek istemiyorum, işkence gibi. En son Saving Private Ryan'ı sinemada izlerken böyle hissetmiştim: Çıkarın beni buradan, gitmek istiyorum. İlerleyen dakikalarda biralar da katıldı bana, onlar da çıkıp gitmek istiyordu ama ne onlar ne de ben başarabildik. 
Filmin adı Another Year. Ömrümüzden Bir Sene diye çevirmişler. Uzun uzun bahsetmek isterdim ama içim kaldırmayacak şu an. Acım çok taze. Tavsiye etmekle yetinebilirim sadece. Herkesi bu kadar etkilemeyebilir tabi. Misal, arkadaşım zerre tınmamıştı çıktığımızda. Ben ise dokunsalar ağlayacaktım. Hatta rakı içelim diye tutturdum ama gene biraya talim ettik. Ne birası be abi... ben bu filmin üzerine bar taburesine kurulur, barmene de "bana bir balyoz hazırlar mısınız?" derdim. Muhtemelen önden tekila shot ikramı gelirdi filan, öyle bir hal. Ne birası.
İçimden hayat çekildi resmen, bugün bir şey yazamayacağım dedim ama bu da yazmak sayılmaz zaten. Kendim için kaydını tutuyorum gibi daha çok. "Üç festival filmine birden gittiğim gün" gibi bir not düşme tarihe. Üç film üç bira. 
Filmin etkisini üstümden atınca hakkında yazmayı düşünüyorum. Nasıl olsa 10 Haziran'da gösterime girecekmiş burada. Çok var daha. Gerçi nasıl yazabilirim ki bunu? Çok utanç verici. Belki de en iyisi unutmak, unutturmak. Belki nokta atışından ziyade uyarı ateşi. Getirebileceğim en iyimser yaklaşım bu. 
Filmden bahsetmeden üstüne konuşmak çok itici olduğu için araba reklamından arakladığım şarkıyı paylaşmanın tam zamanıdır. Çok eğlenceli geldi bana.