Cim Karnında Nokta

...bazen de böyle olur.
hep ben mi pas geçeceğim günleri, pas geçme sırası güneşteydi bugün.
doğmak istemedi, doğmadı.
gün doğmadan bitti gün, ölü doğdu.
henüz değil ama bitti. insan mutlaka on sekizinde reşit olmaz, gün mutlaka on ikide bitmez.
şehrin ışıklarının yanmasıyla bugün de bitti işte.
daha kaç gün var yaşanacak?
daha kaç kez göreceğim aynı mevsimleri?
kaç ay daha ağrılar içinde kanayacağım ben?
hiç çocuğum olacak mı mesela? çok isteyince olmaz ya, korkuyorum biraz.
"nasıl olacak güzel kızım?" diye soruyordu meyhaneci yorgo, bilmiyorum.
nasıl olacak yorgo? sen ki yüz yaşında bir meyhanecisin, kim daha iyi bilecek senden?
ben ki ufacık tefecik bir kız, ben ki cim karnında bir nokta...nereden bileyim nasıl olacak, sen söyle.
seni bırakmayan bu şehir beni bırakır mı dersin? bıraksın gideyim vre.
leb-i derya bankları, vapur yolcusu martıları, lakerdayı hatta rakıyı bırakıp gideyim diyorum.
"artık tüm düşler öldü, terk etmeli kentleri" diyor kadın.
biz zaten en iyi terk etmeyi biliriz.
fakat salak ayrımların en salağıymış gitmek ve kalmak.
giden, durmuş yosun tutarken, kalan, cehennemin dibine siktir olup gidiyormuş. bazen.
ben? ben, cehennemin dibinde yosun tutar gibiyim.
"bir kadınım ben ve insan kadın olunca, her şeyi unutur yüreğinin içindekinden başka" diyor kadın.
her şeyim yüreğimin içinde olduğundan her şeyi unutuyorum.
korkarım ki kadınlıktan da kovulacağım bu gidişle.
kendi yüzümü, başkalarının gözünü daha kaç kez boyamalıyım?
daha kaç gülücük saçmalı, kaç göz yaşı dökmeliyim perde inmeden evvel?
çoktandır angarya geliyor yaşamak.
ve psikolojinin de, psikiyatrinin de, hevesle koydukları teşhislerin de canı cehenneme.
"ona kötü bir şey olsun istedim. bana aşık olsun istedim" diyor kadın.
insanın her istediği olmuyor be güzelim.
öyleyse, hadi...
"rakı doldur, yine eksildik biraz".