Bik Bik #2

* Every Stinson falls for a Nora, demek istiyorum ama gelecek bölümün beni kapak etmesinden de korkmuyor değilim hani. O yüzden, sooner or later and no matter how long it lasts diye şerh düşmekte fayda var. Genellemelerden hiç hazzetmem ama yardırıp genelleyeceğim: Stinson’lar er ya da geç ve ne kadar süreliğine olursa olsun bir ara illa ki Nora’lara aşık olur. Kadını erkeği de pek yok aslında. Çoğu insan çoğu zaman kendisini fazla yormayacak insanları eş seçer (“Yorma beni”). Bir nevi enerjinin korunması kuralı. Fiziksel değil zihinsel kolaycılık. Biraz daha amiyane tabirle: Erkekler aptal kadınları tercih eder ve kadınlar da parmaklarında oynatabilecekleri erkekleri. Miş gibi yapılması da kafi gelir. Çoğu insan en yakınında sürekli kendisine meydan okuyan, açıklarını ortaya seren, egosunun hava fazlasını alan bir insan istemez. Öte yandan bazıları ya da bazen, “yaptığı espriyi havada kapıp çevirebilecek” insanları arar. Zihinsel enerjisinin çok azını kullanarak iletişim kurabilegeldiği karşı cins (çekici bulduğu cins demek daha doğru) tarafından laf sokulmak keyif verebilir. Zeka zekayı sever ama çok fazla da katlanamaz. Barney’i aşıkken izlemek isterim ama Nazanin Boniadi’nin (Nora) dizide fazla kalacağını sanmam. Nora’nın bıraktığı iz, ettiği yerle yoluna devam eden Barney’nin maceralarını izlemeye kaldığımız yerden devam ederiz. ‘Cos some men are just not meant to be committed to someone but they can well fall in love and stay there without notice.

* Gökçe Özyol için izlediğimi inkar etmeyeceğim Yahşi Cazibe adlı yerli dizide Simge adında bir karakter ve onun çeşitli zamanlarda yaptığı “mağdurum da mağdurum, mağdurum da mağdurum” şarkısı&dansı var. Kadın ne zaman “mağdurum” diye başlasa aklıma AKP geliyor. Ayrıca AK Parti değil AKP. Ne akla hizmetse pejoratif kullanılan “ideolojik” terimi esasen AK’ı tanımlamak için çok uygun. Kısaltmanın yanlış olması bir yana (bkz. deveyle soru cevap), son derece bilinçli ve hatta zekice. Aklık, saflık, temizlik imgesini aklın arkasına bir güzel yerleştiriyor. Adaletten kalkınmadan eser kalmıyor, pırıl pırıl oluyor. Dolayısıyla, AKP’ye AK Parti demek kabak gibi ideolojik konum belirten bir eylem. Salt siyasi parti adı kısaltmaları değil her türlü uygulama keyfileşebilir, hukuk ve adalet birer mit haline gelebilirler. Fakat bu durum, sarf ettiğimiz sözlerin etkisini ve önemini küçümsememizi gerektirmez.

* Yardıran bir genelleme daha: “Fark etmez” yaklaşımı. Toplumsal hayatın her alanında görebileceğimiz eşsiz bir tavır, “ne fark eder”. Atıyorum, adım Ayşe Gül ve ben Gül’ü mü kullanıyorum? Sıçtım. Ayşegül yaz gitsin, çünkü ne fark eder. Adım ulan! Fark etmeyecekse Mustafa yaz, Mehmet yaz, takıl abi kafana göre… yorma beni. Bu sadece bir örnek. Trelerden, büyük harf-küçük harflerden, dakika-saniye farklarından kıyametler, siyasi krizler kopuyor. Nasıl ne fark eder? “Yaz abi sen oraya Murat…” “Murat?!” “Haa Murat. Koyayım da tur at. Al sana fark!” İnsanı hanımefendilikten çıkarırlar.

* Hanımefendi demişken… “Bayan” değil “kadın” zira “bayan” , en az parti adı kısaltması kadar ideolojik fakat maalesef ondan çok daha yerleşik ve yaygın. Durun ya, dekolte giyenler tacize tecavüze hak kazanır mı kazanmaz mı diye tartışılıyor memlekette. Tamam, adam demiş, diyebilir ama biz neyi konuşuyoruz? Fazla okuyup yazmayan, tartışmalarda ikna olmaktan ödü patlayan insanların “saygı duyarım” kalıp cümlesi vardır, ifrit olurum. İfade özgürlüğünü sonuna kadar savunmakla birlikte “dekolte giyene dalıyoruz” diyen adamın ben nesine saygı duyayım? Aynı şekilde kimse de bana saygı duymak zorunda değil. İfade edilen fikirlere saygı duymamak onları dinlememeyi, anlamamayı, susturmayı, bastırmayı gerektirmez. Saygıdan da asgari bir müşterekten, ondan bile temel bir değerden bahsediyorum. Bir yandan da hak veriyorum erkeğin kadından bunca korkmasına…ya da hak vermek demeyelim de, aklı var ki korkuyor diyelim. Ben kadınım, ben de korkarım. Kimle karşı karşıya olduğumu içeriden bildiğim için daha da korkarım hem.