Bir insandan bir insana herhangi bir şey kalmamalı. Tercihen hiçbir şey kalmamalı ya herhangi bir şey hiç kalmamalı. Olmadık bir şey kalmalı onun yerine, sıradan değil de eşine az rastlanır bir şey. Her gün insanın karşısına çıkmayacak türden şeyler.
Bisiklet kadar basit şeyler yağmur gibi içine işler ya sokak lambaları üstüne tanımam. Hangi cehenneme gidersen git her köşe başını tutmuşlar. Sokak lambalarının sarı ışığı sepya anıları seriverir istediği şehrin sokağına. Hangi kenara kaçsan hangi köşeyi kapsan bir lamba da orada. Gündüz düşlerimin gece vardiyası. Bir yağmur yağar, bir kar. Sepya anıların kokusu çalınır dilimin ucuna. Barbarlıklarından izin verirler dokunmama. Soğuk yalayıp geçince uyanacağıma iyice derine dalarım uykuda. Gündüz görülen düşlerin gece vardiyası donarak ölmeye çağırır da bir mânim var, gidemem.
Her savaş gibi bir savaş unutuş ve hatırlayışınki de: En çok kimin kanı dökülürse dökülsün herkes kan kaybediyor, biraz ölüyor herkes.
(fotoğrafı ben çekmedim, şuradan buldum. şarkıyı da her boku bilen adam'dan aldım.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder