A Girl, a Boy, and a Graveyard

İstanbul Resitalleri kapsamında Ophélie Gaillard adlı bir kadın 1737 yapımı bir çelloyla Bach'ın çello süitlerini çalıyordu. Tesadüf bu ya oradaydım. İkinci süitin giriş taksimi dokundu en çok. Çalıyor gibi değil de sessizliğin tercümesi gibiydi. Havayı dolduran sessizlik gibi; sessizlikle ağırlaşan hava gibiydi.

Ne zamandır yeni bir şey dinlememekten, bir şarkıya aşık olup peşine düşmemekten yakınıyordum ya... A Girl, A Boy and a Graveyard kayıtlara geçsin.